Απριλίου 2012 ~ Ειρήνη Κουνενάκη

Λίγο πρίν την Ανάσταση πατέρα . Ομως αυτή η Ανάσταση δεν είναι όπως τις άλλες. Είναι αλήθεια πως δούλεψες πολύ, κουράστηκες πολύ για να μας μεγαλώσεις. Οι παιδικές μνήμες από σένα είναι να επιστρέφεις από την δουλειά φορτωμένος με ότι είχε ανάγκη η οικογένεια. Την δύσκολη εποχή του ΄67 έφυγες να πάς μετανάστης στην Γερμανία…Δούλεψες, δημιούργησες. Έφτιαξες μια όμορφη οικογένεια…Πάντα έλεγες πως κουράστηκες αλλά θα απολαύσεις τα γεράματα, έτσι το λεν στην Κρήτη, ίσως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ήσουν πάντα έντιμος και υπόδειγμα για την μικρή μας κοινωνία που μεγαλώσαμε. Για μας τα παιδιά σου, πάντα πρότυπο. Τώρα που ήρθε η ώρα της ανταμοιβής μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς αλλά και δουλείας, ήρθαν τα προβλήματα υγείας…Τώρα θα περίμενες νάχεις μια καλή σύνταξη, μια καλή περίθαλψη, μια καλή ζεστή γωνιά για να μπορέσεις να ζήσεις όσα χρόνια σου απέμειναν να ζήσεις, μια ηρεμία στην σκέψη για το μέλλον των παιδιών σου και των εγγονιών σου. Όμως αυτό το κράτος, αυτή η πατρίδα σε τιμώρησε, ίσως γιατί ήσουν ένας έντιμος μισθωτός και σήμερα συνταξιούχος. Αντι για όλα αυτά που περίμενες να ζήσεις, τον τελευταίο ιδιαίτερα χρόνο όλα ανατράπηκαν. Μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, εφαρμοστικές εγκύκλιοι έφεραν τα πάνω κάτω στην ζωή σου. Η σύνταξη σου έχει μειωθεί γιατί σου είπαν ότι όλοι πρέπει να βοηθήσουμε την πατρίδα, χωρίς να σου δώσουν το περιθώριο να επιλέξεις. Οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων που εσύ χρηματοδοτούσες χρόνια με την εργασία σου μειώθηκαν, τώρα που αυτές οι παροχές είναι θέμα ζωής για σένα, γιατί αυτοί που διαχειρίστηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία επένδυσαν τα χρήματα σου σε δομημένα ομόλογα. Το όμορφο σπίτι που έφτιαξες με κόπο και θυσίες, τώρα σου ζητάνε να το ξαναπληρώσεις, με φόρους και με τέλη. Και πως μπορείς να ζήσεις ήρεμα, όταν ανησυχείς γιατί τα παιδιά σου, που δεν ζουν κοντά σου έχουν κι αυτά να αντιμετωπίσουν αυτήν την λαίλαπα στην καθημερινή τους ζωή. Ανησυχείς γιατί ξέρεις ότι έχουν ακόμη υποχρεώσεις. Ανησυχείς γιατί η εγγονή σου έφυγε και αυτή μετανάστης στην Αγγλία μήπως και βρει επαγγελματική διέξοδο. Οι άλλες εγγονές έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν Φέτος ξεκίνησαν την σχολική χρονιά χωρίς βιβλία. Δεν ξέρω στην εποχή που εσύ πήγαινες σχολείο αν είχατε βιβλία. Οι επιλογές ζωής των παιδιών σου ανατράπηκαν. Σήμερα έχεις μπροστά σου ένα κράτος ανάλγητο αλλά και ανίκανο, αφού οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι όλα αυτά τα μέτρα και οι περικοπές δεν απέδωσαν. Οι υπολογισμοί δεν τους βγαίνουνε.Οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν. Το έλλειμμα του 2012 λένε πως θα είναι το ίδιο με το έλλειμμα του 2009.Τοτε γιατί επένδυσαν στην εξαθλίωση μας;

Και εσύ ακόμη στέκεσαι όρθιος και αξιοπρεπής και ίσως σκέφτεσαι πως όλα αυτά που γίνονται είναι αναγκαίο κακό κι ίσως να σκέφτεσαι πως όλοι έχουμε ευθύνες γι αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας. Πάντα επιεικής στις κρίσεις σου.

Σήμερα δεν χωρανε συναισθηματισμοί . Θέλω να σου πω πολλά, αλλά δεν θα στα πω γιατί εγώ δεν μπορώ να είμαι πια επιεικής. Δεν μπορώ να είμαι επιεικής γιατί στην μέση της διαδρομής και της ζωής μούκοψαν το όνειρο. Η δίκια μας η γενιά σταμάτησε να ονειρεύεται για τα απλά και τα γήινα. Μας αφόπλισαν, παίρνοντας τα όπλα μέσα από τα χέρια μας, με ύπουλο τρόπο. Έτσι που να μην μπορούμε να αντιδράσουμε. Μας ενοχοποίησαν για τις επιλογές ζωής που κάναμε. Μας ενοχοποίησαν για το κράτος που οι ίδιοι έφτιαξαν, οικοδομώντας το πάνω σε σαθρό υπόβαθρο, τόσο σαθρό που σήμερα καταρρέει. Είναι αυτό το κράτος που συντήρησαν με πελατειακές σχέσεις για να συντηρηθούν οι ίδιοι.

Όμως πατέρα, κλείνοντας αυτό το γράμμα, θέλω να σου πω τούτο. Θα βρούμε τον δρόμο μας ξανά. Να είσαι ήρεμος ότι θα επιβιώσουμε και θα σταθούμε όρθιοι. Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνεται στην συνείδηση μας, ότι θα είμαστε μέρος μιας κοινωνικής επανάστασης, που θα δημιουργήσει τουλάχιστον ανθρώπους καλλίτερους. Ισως απαιτηθούν πολλά χρόνια γι αυτήν την διαδρομή αλλά θα αλλάξουν όλα. Ήδη οι άνθρωποι των πόλεων επιζητούν την ουσιαστική επικοινωνία. Ήδη οι άνθρωποι των πόλεων δημιουργούν αυθόρμητα δίκτυα αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης. Ήδη οι άνθρωποι των πόλεων αυτοργανώνονται. Ήδη οι άνθρωποι των πόλεων γίνονται πιο άνθρωποι.

Η κοινή λογική βρισκόταν πάντα στην αριστερή σκέψη. Οι συντηρητικοί άνθρωποι φοβήθηκαν να την υιοθετήσουν και οι προοδευτικοί δεν την αξιοποίησαν , αφού δεν της έδωσαν πολιτική υπόσταση. Ίσως ωρίμασαν οι συνθήκες, και ισως η κοινή λογική, η αριστερή σκέψη να πάρουν πολιτική υπόσταση. Μας έκοψαν το όνειρο, ας κρατήσουμε το όραμα. Καλη Ανάσταση Πατέρα

διαβαστε περισσοτερα