Ένα καινούργιο δίλημμα εφευρέθηκε πρόσφατα, προκειμένου να γίνει απόπειρα μηδενισμού της κοινωνικής πολιτικής του Δήμου Παλλήνης.
Το δίλημμα λοιπόν είναι: φιλανθρωπία ή αλληλεγγύη;
Για να δούμε ποιες είναι οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δύο και να δούμε και πόσο χρήσιμο είναι αυτό το δίλημμα στην κοινωνία και στο κοινωνικό σύνολο.
Παραδοσιακά η φιλανθρωπία είχε συνδυασθεί με τη συμμετοχή σε φιλανθρωπικά σωματεία, εκδηλώσεις ή μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς, με τσάγια κυριών, ή ακόμα με την αγορά κουπονιών από εράνους για καλό σκοπό. Η έννοια της φιλανθρωπίας στην ουσία, αναπαράγει και αναπαρήγαγε για πολλά χρόνια, το κοινωνικό χάσμα που δημιουργείται από το οικονομικό σύστημα ,ανάμεσα στους έχοντες και κατέχοντες από τη μια, και στους μη έχοντες από την άλλη.
Σε αντίθεση με την φιλανθρωπία , η αλληλεγγύη βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα. Η βασική συνιστώσα της αλληλεγγύης είναι η ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνιών, των φυσικών προσώπων, της οργανωμένης συλλογικότητας στην κατεύθυνση της εθελοντικής προσφοράς.
Ενεργοποίηση, κινητοποίηση και συμμετοχικότητα είναι οι λέξεις κλειδιά και αποτελούν και το ειδοποιό στοιχείο μεταξύ των δύο εννοιών.
Ιδιαίτερα τα τελευταία τρία χρόνια, όπου οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες οι οποίες καθημερινά διαμορφώνονται γύρω μας, οι τοπικές κοινωνίες ευαισθητοποιούμενες στα προφανή προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας, αναπτύσσουν δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, σε όλες τις πιθανές τους μορφές και με πολλαπλούς συντελεστές.
Ήταν πολιτική επιλογή της δημοτικής αρχής να στηρίξουμε τους πλέον ευάλωτους. Ήταν πολιτική επιλογή να δημιουργήσουμε αλληλοσυμπληρούμενες κοινωνικές δομές και να αναπτύξουμε ένα Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, για να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας σε αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται. Ένα δίκτυο που θα κάλυπτε διαφορετικές ανάγκες ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Σε αυτήν την προσπάθεια συνέργησαν και συλλογικότητες της πόλης, εθελοντές και επιχειρήσεις. Αυτή είναι η έννοια του Δικτύου χωρίς να αποκλείει και την έννοια της συνέργειας πολλών φορέων.
Στο Κοινωνικό Παντοπωλείο, φιλανθρωπία θα ήταν αν ο Δήμος Παλλήνης απλόχερα μοίραζε π.χ. δωροεπιταγές. Είναι αυτό το ζητούμενο όμως; Στην αντίληψη για την αλληλεγγύη, χωράνε πολλά περισσότερα πράγματα. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι μέσα από την εθελοντική προσφορά το μέγεθος του προβλήματος που η κοινωνία μας βιώνει. Χρειάζεται όλοι μαζί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, από διαφορετικές θέσεις και να στηρίξουμε. Επιχειρήσεις, σύλλογοι γονέων, πολιτιστικοί σύλλογοι, φυσικά πρόσωπα, έδωσαν το παρόν και συνεχίζουν να το δίνουν, προσφέροντας είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα αλλά και εργασία. Σ αυτούς όλους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, με την ίδια λογική και την ίδια φιλοσοφία στηριχθήκαμε στην εθελοντική προσφορά των εκπαιδευτικών μας, οι οποίοι έμπρακτα στηρίζουν με εθελοντική προφορά πολλών ωρών καθημερινά, ακόμη και για διοικητική υποστήριξη και δημιουργήσαμε ένα πυρήνα μάθησης, δίνοντας διέξοδο σε πολλές οικογένειες. Και σε αυτούς οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Στο Κοινωνικό Φαρμακείο, ενεργοποιώντας οικογένειες και επιχειρήσεις, συγκεντρώσαμε φάρμακα γι αυτούς που πιθανόν να τα χρειασθούν. Και σε αυτούς οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Στην Διανομή των προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, μαζί με τους εθελοντές οργανώσαμε τις δράσεις και συνεχίζουμε να πορευόμαστε προστατεύοντας τον καταναλωτή –δημότη μας. Και σε αυτούς οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Εάν όμως το ζητούμενο είναι η κάλυψη βασικών αναγκών, που προκύπτουν από την συνεχιζόμενη και αδυσώπητη κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας, το δίλλημα ίσως και να μην είναι τόσο σημαντικό για τους αποδέκτες των πολιτικών μας. Ίσως το δίλλημα αυτό να προβάλλεται ως άλλη μια πρόφαση η ως ένα απλό ιδεολόγημα μηδενιστικής προσέγγισης. Αλλα ποιους αφορα; Σίγουρα όχι αυτούς για τους οποίους σχεδιάστηκαν οι κοινωνικές δομές και οι οποίοι τις αγκαλιάζουν καθημερινά όλο και περισσότερο.
